garen tokietan. Eta denok dugu Alaska bat geure baitan. Denok dugu geure oroitzapenetara kateatutako tokiren bat, osorik edo erdizka gogoratzen duguna. Maite izan genuen norbait, egun non dagoen ez dakiguna. Geure bizia, geure puskak, berriz ikusiko ez dugun jendearengan uzten ditugu. Horregatik da bizitzea da, labur esanda, maite gaituztenak galtzea eta berriz bilatzea. Izan ere, maite gaituztenean sentitzen gara indartsuen, indartsu gaudenean baino gehiago. Baina euria ustekabean etortzen da, bizitzako pertsona interesgarriak bezala. Eta ezin da ezer egin euria eteteko. Gisa berean, ezin da ezer egin abandonatuko zaituela erabaki duena geldiarazteko. Maite izan ditugun pertsona zein tokiei lotuta dauden abandonuaz, galeraz eta doluaz idatzi du Castillo Suarezek. 20 urte baino gehiagoko bere ibilbide literarioan, aurreko Irautera atera zenetik lau urtera, beste ale bat ekartzera, beste mugarri bat jartzera dator poeta, indar handiko irudi eta ideiak biltzen dituena, irakurlea bere baitan miatzen jarriko duena.