Denok egiten dugu amets; istorioak, irudiak ezagunak zaizkigu denoi. Jarduera ezinbestekoa eta partekatua da, pixa egitea, arnasa hartzea bezalakoa. Jarduera fisikoa da, baina, aldi berean, eraikuntza kultural eta soziala ere bada. Performance horietako testu guztiak biltzen ditu Ametsak, eta haratago ere badoa: artistaren koaderno batean barneratzen baita, non haren ametsak oraindik ez diren hitzez adierazi, ez irakurri, ez entzun; haren azken ametsetan barneratzen da, alegia, eta, halabeharrez, haren azken amesgaiztoetan. Denek batera ezusteko indar poetikoa duen liburu bat osatzen dute, Itziar Okarizen unibertsoaren ataria: erreferentziak, familia, lagunak, ingurune artistikoa, hiriak, lanak, anabasa, hutsuneak. Amets hauek egunkariak izan zitezkeen, gutunak izan zitezkeen, poemak izan zitezkeen, marrazkiak edo partiturak. Ametsak baino ez dira. Idazketa bihurtzen den materiala.