Bizitzarekin ordaindu behar dela idatzitakoa. Hala zioen Emil Cioranek (1911-1995), eta hala egin zuen Sergei Dovlatovek ere (Ufa, Sobiet Batasuna, 1941-New York, AEB, 1990). Bizitzarekin ordaindu literatura. Edo literatura bihurtu bizi izandakoaren leiho. Lan esparru batean aritu zen zaindari, eta hori liburu bilakatu zuen (Zona); Puxkin Parkeko gida izan zen, eta hori jaso zuen Parkea lanean; kazetari aritu zen lanean Estonian, eta Konpromisoa nobelan islatu zuen; 1978an Sobietar Kazetarien Elkartetik bota eta New Yorkera jo zuenean, Maleta idatzi zuen... Eta hala ere, bizitza fikzionatu egin zuen, literatura bihurtu finean. Bere lana du horren lekuko. Baita bere bizitza ere.

Sergei Dovlatov errusiarra (1941-1990) estimazio handiko idazlea da gurean. Katakrak argitaletxeak haren 'Filiala' eleberria plazaratu du eta lehendik beste bi lan zeuden euskaratuta: 'Konpromisoa' (Hiria arg.) eta 'Maleta' (Literatura Unibertsala bilduma). Hain zuzen ere, azkena idatzi zuen obra dugu 'Filiala'; 1989an plazaratu zuen.
Bi gai nagusi agertzen dira eleberrian. Batetik, protagonistaren gaztetako amodio gorabeherak, Leningraden kokatuak; bestetik, 80ko hamarkadan errusiar erbesteratuek Estatu Batuetan egindako biltzarra.
Oinarri erreala zuten narrazioak eraiki ohi zituen Dovlatovek. Oraingoan ere, egia da 1981ean egin zela halako bilkura Los Angelesen. Katakrak etxeko Hedoi Etxartek adierazi duenez, "narrazio honetan ez dago erbesteratuen idealizaziorik. Ikusten da, adibidez, elkarren artean ez direla batere ondo moldatzen". Existitu ziren pertsonaia asko ageri dira liburuan, eta, irakurlea istorioaz hobeto jabetu dadin, haiei buruzko azalpenak datoz bukaera aldera.
Euskaratze lana Amaia Apalauzak eta Aroa Huartek egin dute. Hitzaurrea, berriz, Miquel Cabalek, Dovlatov behin baino gehiagotan katalanera ekarritako itzultzaileak.

Amaia Apalauza eta Aroa Huarte itzultzaileek Filiala liburu aurkeztu zuten Iruñean pasa den astean Hedoi Etxarte editorearekin batera. Sergei Dovlatov (1941-1990) egile errusiarrak Amerikako errusiar erbestealdian kokatzen du eleberri hau, umorea eta tristura uztartuz. XX. mendeko azken laurdeneko errusiar narratzaile behinenetako bat. Ufa hiri sobietarrean jaio zen eta hiru urte zituela Leningradera aldatu zen. Unibertsitatera joan zen eta kanporatu egin zuten. Lan behartuen eremu bateko zaindaria izan zen (Eremua eleberrian kontatu zuen). Puxkin Parkeko gida izan zen (Parkea eleberrian jaso zuen). Trafikantea izan zen. Kazetari lanetan aritu zen hirurogeita hamarreko hamarkadako Estonian (Konpromisoan jaso zuen). Eta Kazetarien Sindikatutik kaleratu zuten. Hamarkada haren amaieran New Yorkera alde egin zuen eta kazetaritzan lan egin zuen. The New Yorker aldizkarian ipuinak argitaratu zituen laurogeiko hamarkadan. Berrogeita bederatzi urterekin, azken vodka tragoa edan berritan, Brooklyngo anbulantzia batean hil egin zen.
Hau da Dovlatoven hirugarren lana euskaraz.

La rendija

“El problema llega cuando la ciudad se desarrolla en función de las necesidades de rentabilidad de algunos agentes privados y no de las necesidades sociales de los vecinos”: El sociólogo Daniel Sorando presentó ayer en Pamplona el libro del que es coautor, junto con el urbanista Álvaro Ardura, “First we take Manhattan (Se vende ciudad). La destrucción creativa de las ciudades”, en el marco de las jornadas organizadas por el colectivo Convivir en lo Viejo. La publicación analiza el papel de los inversores privados en los procesos de transformación urbana que sufren las ciudades. Arranca con los cambios que se inician “a gran escala” a partir de la reconversión de espacios industriales en el viejo Manhattan. Malasaña, Lavapiés, el SoHo, Belleville, el Bronx, Ruzafa, la Barceloneta o San Francisco, en Bilbao, son los barrios que, a su juicio, van a continuar “este interminable conflicto entre abandono y transformación”. El llamado proceso de gentrificación atraviesa cinco fases: abandono, estigma, regeneración, mercantilización y resistencia.